Laryngolog dziecięcy

Laryngolog dziecięcy w CM Promed w Krakowie

Laryngologia to dziedzina medycyny, która zajmuje się chorobami uszu, krtani, gardła i nosa. W przypadku niemowląt i dzieci wiele dolegliwości związanych z tymi obszarami jest w stanie zdiagnozować i wyleczyć pediatra, jednak jeśli stany chorobowe powracają lub okazują się przewlekłe, wówczas niezbędna okazuje się wizyta u laryngologa dziecięcego – zwłaszcza uszy są obszarem wyjątkowo wrażliwym u najmłodszych pacjentów. Laryngolog dziecięcy zajmuje się ponadto badaniem słuchu u noworodków, protezowaniem słuchu, leczeniem migdałków czy operacjami plastycznymi obejmującymi przegrody i grzbiet nosa.

Kiedy udać się z dzieckiem do Laryngologa?

Jakie sygnały powinny skłonić rodziców do tego, by udać się ze swym dzieckiem do laryngologa? Przede wszystkim wymienić tu należy przewlekły, utrzymujący się ponad trzy tygodnie katar, chrapanie, różnego rodzaju wydzielina z nosa (np. ropna, krwista), wyciek z ucha (tu ważna jest jak najszybsza interwencja laryngologiczna), pocieranie ucha lub dłubanie w nim (zwłaszcza u dzieci, które nie potrafią w sposób werbalny powiadomić o bólu), pogorszenie się słuchu, nawracające zapalenie ucha środkowego, nawracające stany zapalne gardła, problemy z przełykanie, długo utrzymujący się kaszel, ból gardła, chrypka, a niekiedy nawet zaburzenia mowy.

Nasza Poradnia Pediatryczna Cmpromed4kids w Krakowie gwarantuję najlepszą diagnostykę, która odbywa się przy użyciu najnowszych urządzeń oraz metod, między innymi:

Laryngolog a Otolaryngolog

Laryngolog, czy otolaryngolog, to nazwy zamienne (nie ma między nimi różnicy) jednej ze specjalizacji lekarskiej. Czym dokładnie się zajmuje? Jakie choroby i problemy medyczne leczy? Jak dokładnie wygląda badanie laryngologiczne, oraz jak się do niego przygotować?

Czym zajmuje się lekarz laryngolog?

Warto przedstawić, jaka jest etymologia powyższego słowa. Wywodzi się z języka greckiego, gdzie oros, otos to ucho, rhinos, rynos to nos, laryngos – krtań, a pharyngos – gardło. Otolaryngologia lub laryngologia, to nauka zajmująca się chorobami uszu, nosa, krtani, gardła, a także całej jamy ustnej, przełyku, kości skroniowej, zatok, tchawicy oraz oskrzeli.
Lekarz laryngolog zajmuje się farmakoterapią, ale także wykonuje zabiegi chirurgiczne narządów w obrębie twarzy i szyi.
Specjalista laryngologii może wykonywać też endoskopię przełyku i dolnych dróg oddechowych. Polega ona na wprowadzeniu do ciała pacjenta specjalnej sondy – endoskopu. Znajduje się w niej światłowód (potrzebny do oświetlenia pola, które poddawane jest badaniu), obrazowód (kamera przekazująca obraz z wnętrza), a także kanał narzędziowy, który służy do wprowadzania narzędzi potrzebnych przy wykonywaniu zabiegu.

Laryngolog – specjalizacje

Bardzo szeroki zakres działań laryngologii sprawia, iż nauka ta podzieliła się na mniejsze specjalizacje. Mamy więc foniatrę, zajmującego się głosem i zaburzeniami mowy. Innym specjalistą jest audiolog – zakres jego zainteresowań to zaburzenia słuchu. Rynolog zajmuje się chorobami nosa i zatok przynosowych. Neurootologa interesować będą zaburzenia równowagi, a laryngologa onkologicznego – nowotwory. Oddzielną specjalnością jest też laryngolog dziecięcy.

Przegląd najczęstszych chorób i zaburzeń

Warto przedstawić teraz, jakie są najczęstsze problemy medyczne będące w zasięgu zainteresowań laryngologii.

dzieli się na trzy rodzaje: ostre (trwające krócej niż trzy tygodnie), podostre (od trzech tygodni do trzech miesięcy) oraz przewlekłe (trwające ponad trzy miesiące, często nawracające) – jest to najczęściej występująca forma. Objawia się katarem, a później także bólem głowy nasilającym się przy każdym ruchu, uczuciem przelewania, a nieleczone może mieć poważne konsekwencje.

to infekcja spowodowana przez bakterie, wirus, bądź grzyby, objawiająca się trudnościami w przełykaniu oraz bólem gardła, a także możliwym suchym kaszlem, stanem podgorączkowym, chrypką. Do zakażenia dochodzi najczęściej metodą kropelkową, bądź przez bezpośredni kontakt z chorym (na przykład podczas pocałunku).

dzieli się na ostre lub przewlekłe zapalenie. Może prowadzić do ostrych zaburzeń oddychania oraz nagłego zwężenia górnych dróg oddechowych, a ciężkie powikłania narażone są szczególnie niemowlęta i małe dzieci.

jest upośledzeniem słuchu, polegającym na nieprawidłowym odbiorze (chorzy skarżą się wtedy na pogorszenie słyszenia dźwięków wysokich), bądź przewodzeniu dźwięku (wtedy gorzej słyszą niskie dźwięki). Może być konsekwencją wielu innych, źle zdiagnozowanych lub leczonych chorób laryngologicznych.

to choroba autoimmunologiczna, dotykająca głównie kobiety w wieku menopauzalnym. Inaczej nazywana jest zespołem suchości, prowadzi do upośledzenia ślinianek i gruczołów łzowych.

jest zaburzeniem ucha wewnętrznego, objawiającego się ciężkimi i nagłymi atakami zawrotów głowy (wraz z wymiotami, oczopląsem, zimnymi potami, blednięciem skóry itp.), szumem usznym, postępującym niedosłuchu, a także poczuciem pełności w uchu. W wyniku choroby, w błędniku błoniastym nadmiernie gromadzi się płyn, powodując powyższe objawy.

to choroba, która atakuje tkankę kostną ucha środkowego, co może przyczyniać się nawet do całkowitej utraty słuchu. Niestety, nieznane są przyczyny powstawania tej dolegliwości, jednak częściej czynnikami ryzyka jest ciąża, płeć żeńska, czy przebyta odra.

profesjonalnie nazywana jest zapaleniem migdałków podniebnych oraz błony śluzowej gardła. Wywołują ją paciorkowce hemolizujące z grupy A, a objawia się ona głównie przerośniętymi migdałkami z ropnym nalotem, wysoką gorączką, silnym bólem gardła i trudnościami w przełykaniu, bólem węzłów chłonnych.

spowodowane najczęściej nawracającymi infekcjami (jak choćby zapaleniem zatok, czy anginą), diagnozowane są najczęściej u dzieci, bądź alergiami. Przerośnięte migdałki widać po otwarciu ust, powodują też trudności w oddychaniu, tzw. kluskowatą mowę i zmienioną barwę głosu. Niewielkie przerosty leczy się farmakologicznie, najczęściej jednak poddaje się zabiegowi ich usunięcia.

zaburzenie to nazywane jest uchem pływaka, gdyż powstaje, przede wszystkim, na skutek długotrwałej ekspozycji uszu na wilgoć i wodę (stwarzają one idealne środowisko do rozwoju bakterii i grzybów, które atakują ucho). Objawem choroby będą obrzęk i zaczerwienienie ucha (stan zapalny), niekiedy widoczne w małżowinie usznej pęcherzyki, wypełnione wydzieliną zabarwioną krwią. Towarzyszy im obrzęk, ból ucha, a nawet wysoka gorączka.

potocznie nazywane zapaleniem błędnika, charakteryzuje się głównie wymiotami, nudnościami i zawrotami głowy. Powstaje głównie, jako powikłanie zapalenia ucha środkowego, konsekwencja urazu, czy zapalenia opon mózgowych. Nieleczona może być bardzo groźne dla zdrowia.

występuje najczęściej u dzieci do 3. roku życia (szacuje się, że aż do 85% maluchów, przynajmniej raz zachoruje na tę dolegliwość), co spowodowane jest anatomią – trąbka słuchowa dzieci jest krótka, natomiast ujście w gardle ciągle otwarte, co sprzyja przedostawaniu się bakterii i wirusów. Objawami są silny ból ucha, szczególnie w pozycji leżącej, wysoka gorączka, zaburzenia snu, a u niemowląt zaburzenia ssania.

przyczyny ich powstania nie są do końca znane, są to guzowate, miękkie twory usytuowane u przy wejściu zatok do nosa, bądź, w przypadku polipów krtani, na strunach głosowych. Nieleczone, mogą ulec złośliwieniu, przyczyniają się do dolegliwości takich jak: utrata węchu, zmiana barwy głosu, czy nawet deformacja nosa.

ze względu na swoją delikatną strukturę, to częsty uraz. Jest dość niebezpieczny, gdyż nos znajduje się blisko innych struktur, takich jak oczodoły, gałki oczne, zatoki itd. Może dojść nawet do uszkodzenia mózgu, dlatego nie wolno bagatelizować żadnych urazów.

polega na poszerzeniu naczyń krwionośnych jamy nosowej, czego konsekwencją będzie obrzęk błony śluzowej, oraz nadmiar wydzieliny wydobywającej się z nosa (katar). Jest to choroba przewlekła, niezwiązana z alergią, nie ma też charakteru stanu zapalnego.

związane jest z ostrym zapaleniem górnych dróg oddechowych, objawia się bólem i poczuciem zatkania ucha, a także upośledzeniem słuchu. Leczenie polega na przyjmowaniu leków przeciwzapalnych i przeciwobrzękowych, niekiedy pacjenta poddaje się antybiotykoterapii.

bardzo groźna choroba ucha środkowego, nieleczona może prowadzić nawet do całkowitej utraty słuchu u pacjenta. Objawami są pogorszenie słuchu, cicha mowa, problemy z równowagą i zawroty głowy, słyszenie szumów i gwizdów w uszach.

groźna dolegliwość, często bagatelizowana przez pacjentów, objawiająca się głównie chrapaniem. Sen chorego jest niespokojny, a osoby dotknięte tą przypadłością budzą się niewyspane, zmęczone, często towarzyszy im ból głowy. Leczenie polegać będzie głównie na ustaleniu i wyeliminowaniu przyczyny bezdechów, a może być ich dużo (polipy, nieprawidłowości żuchwy lub przegrody nosowej, otyłość, picie alkoholu, palenie papierosów itp.).

Laryngolog dziecięcy – ważny specjalista

Wiele z opisanych powyżej chorób diagnozuje się najczęściej u małych dzieci. One też bywają najbardziej narażone na groźne powikłania. Jedną z nich są przerośnięte migdałki – mogą one powodować groźne dla niemowląt bezdechy senne, moczenie się w nocy, niespokojny snem i częste wybudzaniem się. Dlatego też wielu rodziców decyduje się na usunięcie migdałków swoim pociechom. Innym, częstym problemem, z jakim muszą sobie radzić laryngolodzy dziecięcy, jest zapalenie uszu.
Warto wspomnieć również o badaniach przesiewowych słuchu, jakie wykonuje się obecnie wszystkim noworodkom w Polsce. Trwa zaledwie kilka minut, jest całkowicie bezinwazyjne, a pozwala wykryć wiele nieprawidłowości słuchu u dzieci.

Kiedy wizyta lekarza laryngologa jest niezbędna?

Jak widać, wiele chorób i zaburzeń związanych z laryngologią daje te same, lub podobne objawy. Tym bardziej ważne jest, by umówić się na wizytę ze specjalistą, w celu prawidłowego zdiagnozowania, gdy tylko zauważymy niepokojące objawy. Warto wybrać się do lekarza, gdy zauważymy u siebie: ból ucha, częste bóle gardła, długotrwałą chrypkę, pogorszenie słyszenia (w tym szumy, uczucie przelewania w uszach), a także nawracające bóle i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia węchu i smaku, zauważalne guzy w obrębie szyi, czy głowy.

Przygotowanie i przebieg badania laryngologicznego

Przed badaniem laryngologicznym dobrze jest się odpowiednio przygotować, by uniknąć niepotrzebnego stresu. Należy usunąć woskowinę z uszu, dokładnie je umyć, jak również zęby i język. Dobrze jest też zabrać ze sobą całą dokumentację medyczną, jaką posiadamy, na temat problemu, z jakim udajemy się do lekarza.
Podczas badania, lekarz najpewniej wykona badanie ucha przy pomocy specjalnego wziernika. Jest to bezbolesne badanie. Może również wykonać rynoskopię – oględziny jamy nosowej. Kolejnym działaniem diagnostycznym będzie laryngoskopia, czyli badanie przeprowadzone za pomocą lusterka krtaniowego, bądź laryngoskopu światłowodowego (nowocześniejsza metoda). Niekiedy, specjalista wykonuje też badanie USG.